Alles is nie pluis nie. Hierdie verhaal speel met jou emosies. Vir eers is ek vies vir al die vrywillige slawe, en die bose roetines wat aanmekaar aangepas word vir 'n bedorwe meisiekind. Niks is normaal in die kasteel van Robert Montrose nie. Pavo, plek van poue, is die tuiste van 'n klomp geheime en stiltes. Stela wat veronderstel is om na Magret se skoolverpligtinge om te sien, raak verstrengel in hierdie vreemde plek met sy ewe vreemde mense. Selfs die normaliteit wat 'n mens van Stela verwag verdwyn, en sy dink niks daarvan om die oorlede vrou en ma se klere te "leen" vir een van Montrose se partytjies nie. Goed raak weg en verskyn weer. (Ek verpes dit om te soek, daarom het dit my opgeval) Daar is 'n kinkel in elke kabel. Hierdie boek is aweregs. Ek het dit geniet, maar dit het my 'n rukkie geneem om aan die lees te kom. Ek het baie binnegesprekke gehad. Soos; Hoe stupid kan die vrou wees? Liewe magtig! Fredo die dwerg, is jy ongeskik of gestremd? Leto, is jy 'n heks of 'n ding? Alan, Margie se oom wat dalk die enigste "normale" karakter is, het ook 'n paar skroewe kort. Dinge in hierdie verhaal is so op en af soos 'n toiletklap in 'n dameskoshuis. Dit is heerlik om te lees as jy hou van alternatiewe dinge. Jy sal dol wees op die dierbare huishoudster, mevrou Cloete, of miskien nie... amper vergeet ek, daar is 'n Sjinese kok in die kasteel en almal "Master" en "Juffrou" mekaar. Ek dink hierdie boek sal 'n uitstekende rolprent kan wees. Henriette Linde-Loubser jy het met my kop gesmokkel. Doen so voort, dalk net met minder "ja" en "amen" in jou vroulike hoofkarakters. Gee vir die Stela's skokstokke of iets dergliks.
Die term "Gotiese" in die literatuur omskryf die genre, die kombinasie van horror, romanse, wetenskap fiksie en avontuur. 'N pionier van die genre was die Engelse skrywer Horas Uolpol en sy roman "The Castle van Otranto".
Die belangrikste kenmerke van die Gotiese roman in die tydperk van sy vorming beklemtoon die grense van wat toegelaat word in die Romantiese literatuur. Ten spyte van die begeerte van die kulturele strome opgewonde die sintuie en wek emosies, romantiese literatuur middel van die agttiende eeu, is te hard op die punt van die lig van moderniteit.
Die skrywers van Gotiese romans probeer om die goed gevestigde struktuur van die literatuur van die tyd te ondermyn, aandag te gee aan die meer donker en onbekende onderwerpe wat nie kan oopmaak, deur gepaste en aanvaarbare metodes. Vrees, geweld, raaisel - al die elemente wat in die behoefte van addisionele literêre middele. Gotiese roman in Engels literatuur dwing die leser verder te gaan as die bekende en verstaanbaar, is dit meer op die gemoed, persepsie, in die onbewuste gebou, maar sterk emosionele impulse en verborge belange.
Volgens baie kritici, die Gotiese roman is die beskrywing van 'n gevalle wêreld, en dit is die wêreld van die leser gewys met behulp van die basiese elemente van die tradisionele roman, wat egter baie anders in eienskappe.
No comments:
Post a Comment